Waarom moet ik nou...
Terwijl ik de huiskamer binnenloop, komen vanuit 3 mensen vragen naar me toe. De ene vrouw loopt naar me, kijkt me twijfelend aan en laat haar pop zien. Ze zegt niets, maar soms zijn woorden niet nodig. De ander reikt met haar hand uit naar mijn arm vanuit de rolstoel. Ze wil wat vertellen, en lijkt overtuigd dat ze dit ook doet. Ik hoor echter alleen klanken en af en toe een half woord. De derde vrouw is luider aanwezig. Zij vraagt me luid en duidelijk, enigszins dwingend “waarom moet ik nou hier zitten?”
Het is ochtend
Ik ben op een locatie waar mensen met dementie wonen. Deze mensen zijn geholpen bij de start van de dag door het team wat ik nu begeleid. Een team, wat net als op veel lokaties merkt dat zij meer aandacht willen besteden aan de mensen die hier wonen. Maar hetzelfde team, wat merkt dat dit op een andere manier moet. Met de huidige werkwijze, de huidige bezetting, voelen zij tekort doen aan de mensen die hier wonen. Ik herken in dit moment het gevoel opnieuw. Net als ik dat voelde terwijl ik met hen meeliep om het zorgproces goed in beeld te krijgen.
Frustratie
Er zijn enorm veel uitdagingen in de zorg. Wie hier enigszins open voor staat krijgt dit dagelijks mee. Frustratie die gevoeld wordt doordat zorgprofessionals ervaren dat zij tekort doen. Frustratie doordat de eigen regie over het vak er niet lijkt te zijn. Frustratie doordat geen eigen invloed meer zichtbaar is op deze situatie.
Waarom moet ik nou...
Ook de zorgprofessional hoor ik regelmatig een vraag starten met ‘waarom moet ik nou…’. Wanneer je niet begrijpt waarom je iets moet, roept dit bij velen een natuurlijke weerstand op. Wanneer je niet zelf keuzes hebt gemaakt waarom je iets doet, roept dit weerstand op. Natuurlijke weerstand die jou als mens niet verder helpt, maar juist vast zet. Het kan je bewust maken van het feit dat je het echt anders wilt. Als je daarna maar wat met die weerstand gaat doen. Wat wil en moet ik wellicht accepteren? Wat wil en kan ik anders doen, op een andere manier?
Waardevolle momenten creëren
Veel zorgprofessionals zullen het met me eens zijn. De vragen en opdrachten die in de ouderenzorg spelen zijn complex, maar de voldoening door juist daar op een andere manier mee om te gaan is groot. Juist die kleine momenten van echte aandacht te ervaren. Juist die glimlach op het gezicht. Juist die aandacht voor de details. De bescheiden ‘dank je wel’ die je hoort voor je weer door gaat naar een ander.
Eigen regie
Vanuit Puur Verbinding help ik managers om zorgprofessionals zo te ondersteunen dat zij de regie kunnen nemen over het eigen vak. Met die regie de eigen keuzes te kunnen maken. En met die regie de eigen persoonlijke kwaliteiten optimaal te benutten. Hierbij word of het antwoord op ‘waarom moet ik nou..?’ beter begrepen, of een keuze gemaakt om het anders te gaan doen.
De oudere mevrouw begreep na een kort moment van aandacht wat ze mocht in plaats van wat ze moest. Voor een moment een dankbaar gebaar dat het voor haar weer duidelijk was wat ze moest doen. Even leek ze de wereld om zich heen weer te begrijpen. En de regie die zij hier zelf in kon hebben.
Waarom?
Vanuit ‘Waarom moet ik nou..’ naar ‘Hiervoor kies ik nou!’ geeft rust, vertrouwen en meer tevredenheid. Ik geloof dat ieder mens meer voldoening ervaart, wanneer je vanuit eigen regie de keuzes maakt die bij jou passen. Het gevoel van vrijheid de eigen keuze te kunnen maken is groot. Het geeft je een ruimte jouw pad te kiezen. Ongeacht veranderingen die dagelijks op je af komen.
Ben jij benieuwd hoe jij jouw team kunt ondersteunen naar meer regie? Blijf me volgen en als je nu al nieuwsgierig bent, neem gerust contact op!
Reactie plaatsen
Reacties